En la nomo de Dio, la Indulgema, la Kompatema.

Laŭdata estu Dio, Kiu el la nenieco forĝis la Kreon, enskribis la misterojn de la
antaŭekzistado sur la Tabelo de la homo; el la Bajano instruis kion ili ignoris, el ĝi faris
Luman Libron por kiuj kredis kaj submetiĝis; Li faris ke, en ĉi tiu obskura kaj funebra epoko
ĝi ĉeestu la kreadon de ĉiuj aferoj (Kull-i-Shay') kaj atestu pri tio kun mirinda voĉo sur la
pinto de la eterneco en la Ekzaltita Temploi: kun la celo ke ĉiu homo povu atesti, en si kaj
per si mem, kaj en la rango de la Manifestiĝo de sia Sinjoro, kiu vere ne estas alia Dio krom
Li, kaj por ke ĉiu homo povu tiel gajni la pinton de la realecoj, ĝis neniu kontemplos ion ajn
ol vidi Dion en ĝi.

Kaj Mi laŭdas kaj gloras la unuan maron, kiu fluis el la oceano de la Dia Esenco, kaj la
unuan aŭroron kiu eklumis el la Horizonto de la Unueco, kaj la unuan sunon kiu brilis en
la Ĉielo de la Eterneco, kaj la unuan flamon kiu estis ekbruligita de la Lampo de la
Antaŭekzistado en la lanterno de la simpleco: tiu, kiu estis Ahmad en la regno de la
ekzaltitoj, Muhammad en la Asembleo de la proksimuloj, kaj Mahmúdii en la signo de la
sinceruloj, "...alvoku Lin per kiu ajn nomo kiun vi alvokas. Al Li apartenas la plej belaj
nomoj"iii en la koroj de kiuj scias. Kaj estu inter Liaj familianoj kaj Liaj kompanoj abunda,
eterna kaj daŭra paco!

Plue, Ni aŭskultis kun atento kion la najtingalo de la scio kantis ekde la branĉoj de la arbo
de via esto, kaj Ni lernis kion la kolombo de la certeco ekkriis ekde la pergolo de via koro. Mi
pensas ke, leginte vian leteron, certe Mi flaris la parfumojn de la vestoj de via amo kaj
atingis vian ĉeeston. Kaj, ĉar Mi rimarkis ke vi mencias vian morton en Dio, kaj vian vivon
per Li, kaj via amo fare de la amatoj de Dio kaj de la Manifestiĝoj de Liaj Nomoj kaj Aŭroroj
de Liaj Atributoj, tial mi revelacios por vi la sanktajn kaj brilegajn signojn de la mondoj de
gloro, por altiri vin al la kortego de sankteco, la proksimeco kaj beleco kaj porti vin al pozicio
el kiu vi ne vidos ion ajn krom la Vizaĝon de via Bonamato, kiu meritas honoron, kaj vi
kontemplos ĉiujn kreitaĵojn kiel en la tago, kiam neniu el ili havis nomon.

Pri tio kantis la najtingalo de la unueco en la ĝardeno de Ghawthíyyihiv. Li diris: "Kaj
aperos en la tabelo de via koro, skribaĵo pri la subtilaj mesaĝoj de 'Timu Dion kaj Dio donos
al vi scion'v; kaj la birdo de via animo rememoros la sanktajn sanktejojn de la
antaŭekzistado kaj supreniros sur la flugiloj de la sopiro al la ĉielo de 'iru sur la spuritaj
vojoj de via Sinjoro'vi, kaj vi kolektos la fruktojn de la komuneco en la ĝardenoj de 'Nutru
vin, do, kun ĉiaj fruktoj"vii.

Je Mia vivo, ho amiko, se vi gustumus ĉi fruktojn de la verda ĝardeno de tiuj floroj kiuj
kreskas en la tero de la scio, kune kun la lumoj de gvido de la Esenco, en la speguloj de la
nomoj kaj atributoj, viva sopiro de vi forprenus la rimenojn de la pacienco kaj la prudento
kaj tremigus vian animon per brila lumo; ĝi trenus vin el via hejmo al la unua ĉiela loĝejo,
en la Centro de la Realecoj; kaj levus vin super la tero kaj glitigus vin sur la akvo kvazaŭ vi
kurus sur la kamparo. Tial do, ke tio ĝojigu kaj Min kaj vin kaj kiun ajn soros al la ĉielo de
la scio kaj kies koro estos, pro tio ĉi, refreŝigata: la brizoj de la certeco blovis super la
ĝardeno de lia esto ekde la Ŝeba de la Ĉiokompatema.

 

La paco estu kun kiu sekvas la Rektan Vojon!

Kaj plie, por la vaganto kiu iras de la loĝejo de la polvo ĝis la ĉiela patrujo, oni kalkulas sep
etapojn. Kelkaj nomis tiujn ĉi Sep Valoj, kaj aliaj, Sep Urboj. Kaj oni diras ke la vaganto ne
atingos la oceanon de la proksimeco kaj la kuniĝo, nek trinkos de la senkompara vino, ĝis
kiam li ne senigos sin de si mem kaj trairu ĉi etapojn. La unua estas: